умеркава́ць

‘усадзіць што-небудзь (умеркавць нож)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умярку́ю умярку́ем
2-я ас. умярку́еш умярку́еце
3-я ас. умярку́е умярку́юць
Прошлы час
м. умеркава́ў умеркава́лі
ж. умеркава́ла
н. умеркава́ла
Загадны лад
2-я ас. умярку́й умярку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час умеркава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)