ку́льм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ку́льм |
Р. |
ку́льму |
Д. |
ку́льму |
В. |
ку́льм |
Т. |
ку́льмам |
М. |
ку́льме |
Крыніцы:
piskunou2012.
ку́льман
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ку́льман |
ку́льманы |
Р. |
ку́льмана |
ку́льманаў |
Д. |
ку́льману |
ку́льманам |
В. |
ку́льман |
ку́льманы |
Т. |
ку́льманам |
ку́льманамі |
М. |
ку́льмане |
ку́льманах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кульмінава́ць
‘прайсці (праходзіць) праз мерыдыян (пра свяціла)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кульміну́е |
кульміну́юць |
Прошлы час |
м. |
кульмінава́ў |
кульмінава́лі |
ж. |
кульмінава́ла |
н. |
кульмінава́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
кульміну́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кульмінава́ць
‘прайсці (праходзіць) праз мерыдыян (пра свяціла)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кульміну́е |
кульміну́юць |
Прошлы час |
м. |
кульмінава́ў |
кульмінава́лі |
ж. |
кульмінава́ла |
н. |
кульмінава́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
кульмінава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кульмінацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кульмінацы́йны |
кульмінацы́йная |
кульмінацы́йнае |
кульмінацы́йныя |
Р. |
кульмінацы́йнага |
кульмінацы́йнай кульмінацы́йнае |
кульмінацы́йнага |
кульмінацы́йных |
Д. |
кульмінацы́йнаму |
кульмінацы́йнай |
кульмінацы́йнаму |
кульмінацы́йным |
В. |
кульмінацы́йны (неадуш.) кульмінацы́йнага (адуш.) |
кульмінацы́йную |
кульмінацы́йнае |
кульмінацы́йныя (неадуш.) кульмінацы́йных (адуш.) |
Т. |
кульмінацы́йным |
кульмінацы́йнай кульмінацы́йнаю |
кульмінацы́йным |
кульмінацы́йнымі |
М. |
кульмінацы́йным |
кульмінацы́йнай |
кульмінацы́йным |
кульмінацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кульміна́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
кульміна́цыя |
Р. |
кульміна́цыі |
Д. |
кульміна́цыі |
В. |
кульміна́цыю |
Т. |
кульміна́цыяй кульміна́цыяю |
М. |
кульміна́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кульміні́раваць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кульміні́руе |
кульміні́руюць |
Прошлы час |
м. |
кульміні́раваў |
кульміні́равалі |
ж. |
кульміні́равала |
н. |
кульміні́равала |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
кульміні́раваць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кульміні́руе |
кульміні́руюць |
Прошлы час |
м. |
кульміні́раваў |
кульміні́равалі |
ж. |
кульміні́равала |
н. |
кульміні́равала |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.