кульмінава́ць

‘прайсці (праходзіць) праз мерыдыян (пра свяціла)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. кульміну́е кульміну́юць
Прошлы час
м. кульмінава́ў кульмінава́лі
ж. кульмінава́ла
н. кульмінава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час кульмінава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)