аўтазапра́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтазапра́вачны |
аўтазапра́вачная |
аўтазапра́вачнае |
аўтазапра́вачныя |
| Р. |
аўтазапра́вачнага |
аўтазапра́вачнай
аўтазапра́вачнае |
аўтазапра́вачнага |
аўтазапра́вачных |
| Д. |
аўтазапра́вачнаму |
аўтазапра́вачнай |
аўтазапра́вачнаму |
аўтазапра́вачным |
| В. |
аўтазапра́вачны (неадуш.)
аўтазапра́вачнага (адуш.) |
аўтазапра́вачную |
аўтазапра́вачнае |
аўтазапра́вачныя (неадуш.)
аўтазапра́вачных (адуш.) |
| Т. |
аўтазапра́вачным |
аўтазапра́вачнай
аўтазапра́вачнаю |
аўтазапра́вачным |
аўтазапра́вачнымі |
| М. |
аўтазапра́вачным |
аўтазапра́вачнай |
аўтазапра́вачным |
аўтазапра́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
аўтазапра́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтазапра́ўка |
аўтазапра́ўкі |
| Р. |
аўтазапра́ўкі |
аўтазапра́вак |
| Д. |
аўтазапра́ўцы |
аўтазапра́ўкам |
| В. |
аўтазапра́ўку |
аўтазапра́ўкі |
| Т. |
аўтазапра́ўкай
аўтазапра́ўкаю |
аўтазапра́ўкамі |
| М. |
аўтазапра́ўцы |
аўтазапра́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
аўтазапра́ўшчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтазапра́ўшчык |
аўтазапра́ўшчыкі |
| Р. |
аўтазапра́ўшчыка |
аўтазапра́ўшчыкаў |
| Д. |
аўтазапра́ўшчыку |
аўтазапра́ўшчыкам |
| В. |
аўтазапра́ўшчык |
аўтазапра́ўшчыкі |
| Т. |
аўтазапра́ўшчыкам |
аўтазапра́ўшчыкамі |
| М. |
аўтазапра́ўшчыку |
аўтазапра́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аўтазапча́стка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтазапча́стка |
аўтазапча́сткі |
| Р. |
аўтазапча́сткі |
аўтазапча́стак |
| Д. |
аўтазапча́стцы |
аўтазапча́сткам |
| В. |
аўтазапча́стку |
аўтазапча́сткі |
| Т. |
аўтазапча́сткай
аўтазапча́сткаю |
аўтазапча́сткамі |
| М. |
аўтазапча́стцы |
аўтазапча́стках |
Крыніцы:
piskunou2012.
аўтазахава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтазахава́нне |
| Р. |
аўтазахава́ння |
| Д. |
аўтазахава́нню |
| В. |
аўтазахава́нне |
| Т. |
аўтазахава́ннем |
| М. |
аўтазахава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
аўтазбо́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтазбо́рачны |
аўтазбо́рачная |
аўтазбо́рачнае |
аўтазбо́рачныя |
| Р. |
аўтазбо́рачнага |
аўтазбо́рачнай
аўтазбо́рачнае |
аўтазбо́рачнага |
аўтазбо́рачных |
| Д. |
аўтазбо́рачнаму |
аўтазбо́рачнай |
аўтазбо́рачнаму |
аўтазбо́рачным |
| В. |
аўтазбо́рачны (неадуш.)
аўтазбо́рачнага (адуш.) |
аўтазбо́рачную |
аўтазбо́рачнае |
аўтазбо́рачныя (неадуш.)
аўтазбо́рачных (адуш.) |
| Т. |
аўтазбо́рачным |
аўтазбо́рачнай
аўтазбо́рачнаю |
аўтазбо́рачным |
аўтазбо́рачнымі |
| М. |
аўтазбо́рачным |
аўтазбо́рачнай |
аўтазбо́рачным |
аўтазбо́рачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
аўтазбо́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтазбо́рка |
| Р. |
аўтазбо́ркі |
| Д. |
аўтазбо́рцы |
| В. |
аўтазбо́рку |
| Т. |
аўтазбо́ркай
аўтазбо́ркаю |
| М. |
аўтазбо́рцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аўтазва́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтазва́рка |
| Р. |
аўтазва́ркі |
| Д. |
аўтазва́рцы |
| В. |
аўтазва́рку |
| Т. |
аўтазва́ркай
аўтазва́ркаю |
| М. |
аўтазва́рцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.