аўтаіму́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўтаіму́нны аўтаіму́нная аўтаіму́ннае аўтаіму́нныя
Р. аўтаіму́ннага аўтаіму́ннай
аўтаіму́ннае		 аўтаіму́ннага аўтаіму́нных
Д. аўтаіму́ннаму аўтаіму́ннай аўтаіму́ннаму аўтаіму́нным
В. аўтаіму́нны (неадуш.)
аўтаіму́ннага (адуш.)		 аўтаіму́нную аўтаіму́ннае аўтаіму́нныя (неадуш.)
аўтаіму́нных (адуш.)
Т. аўтаіму́нным аўтаіму́ннай
аўтаіму́ннаю		 аўтаіму́нным аўтаіму́ннымі
М. аўтаіму́нным аўтаіму́ннай аўтаіму́нным аўтаіму́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)