Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

Канюхі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Канюхі́
Р. Канюхо́ў
Д. Канюха́м
В. Канюхі́
Т. Канюха́мі
М. Канюха́х

Канюхо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Канюхо́ва
Р. Канюхо́ва
Д. Канюхо́ву
В. Канюхо́ва
Т. Канюхо́вам
М. Канюхо́ве

канюхо́ўскі

‘ад каню´х’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канюхо́ўскі канюхо́ўская канюхо́ўскае канюхо́ўскія
Р. канюхо́ўскага канюхо́ўскай
канюхо́ўскае		 канюхо́ўскага канюхо́ўскіх
Д. канюхо́ўскаму канюхо́ўскай канюхо́ўскаму канюхо́ўскім
В. канюхо́ўскі (неадуш.)
канюхо́ўскага (адуш.)		 канюхо́ўскую канюхо́ўскае канюхо́ўскія (неадуш.)
канюхо́ўскіх (адуш.)
Т. канюхо́ўскім канюхо́ўскай
канюхо́ўскаю		 канюхо́ўскім канюхо́ўскімі
М. канюхо́ўскім канюхо́ўскай канюхо́ўскім канюхо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

канюхо́ўскі

‘ад Канюхі´’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канюхо́ўскі канюхо́ўская канюхо́ўскае канюхо́ўскія
Р. канюхо́ўскага канюхо́ўскай
канюхо́ўскае		 канюхо́ўскага канюхо́ўскіх
Д. канюхо́ўскаму канюхо́ўскай канюхо́ўскаму канюхо́ўскім
В. канюхо́ўскі (неадуш.)
канюхо́ўскага (адуш.)		 канюхо́ўскую канюхо́ўскае канюхо́ўскія (неадуш.)
канюхо́ўскіх (адуш.)
Т. канюхо́ўскім канюхо́ўскай
канюхо́ўскаю		 канюхо́ўскім канюхо́ўскімі
М. канюхо́ўскім канюхо́ўскай канюхо́ўскім канюхо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

канюхо́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. канюхо́ўства
Р. канюхо́ўства
Д. канюхо́ўству
В. канюхо́ўства
Т. канюхо́ўствам
М. канюхо́ўстве

Крыніцы: piskunou2012.

Каню́цічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каню́цічы
Р. Каню́ціч
Каню́цічаў
Д. Каню́цічам
В. Каню́цічы
Т. Каню́цічамі
М. Каню́цічах

Канюша́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Канюша́ны
Р. Канюша́н
Канюша́наў
Д. Канюша́нам
В. Канюша́ны
Т. Канюша́намі
М. Канюша́нах

Каню́шаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Каню́шаўшчына
Р. Каню́шаўшчыны
Д. Каню́шаўшчыне
В. Каню́шаўшчыну
Т. Каню́шаўшчынай
Каню́шаўшчынаю
М. Каню́шаўшчыне

каню́шневы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каню́шневы каню́шневая каню́шневае каню́шневыя
Р. каню́шневага каню́шневай
каню́шневае		 каню́шневага каню́шневых
Д. каню́шневаму каню́шневай каню́шневаму каню́шневым
В. каню́шневы (неадуш.)
каню́шневага (адуш.)		 каню́шневую каню́шневае каню́шневыя (неадуш.)
каню́шневых (адуш.)
Т. каню́шневым каню́шневай
каню́шневаю		 каню́шневым каню́шневымі
М. каню́шневым каню́шневай каню́шневым каню́шневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каню́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каню́шнік каню́шнікі
Р. каню́шніка каню́шнікаў
Д. каню́шніку каню́шнікам
В. каню́шніка каню́шнікаў
Т. каню́шнікам каню́шнікамі
М. каню́шніку каню́шніках

Крыніцы: piskunou2012.