усясве́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
усясве́тны |
усясве́тная |
усясве́тнае |
усясве́тныя |
Р. |
усясве́тнага |
усясве́тнай усясве́тнае |
усясве́тнага |
усясве́тных |
Д. |
усясве́тнаму |
усясве́тнай |
усясве́тнаму |
усясве́тным |
В. |
усясве́тны (неадуш.) усясве́тнага (адуш.) |
усясве́тную |
усясве́тнае |
усясве́тныя (неадуш.) усясве́тных (адуш.) |
Т. |
усясве́тным |
усясве́тнай усясве́тнаю |
усясве́тным |
усясве́тнымі |
М. |
усясве́тным |
усясве́тнай |
усясве́тным |
усясве́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
усясве́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
усясве́тны |
усясве́тная |
усясве́тнае |
усясве́тныя |
Р. |
усясве́тнага |
усясве́тнай усясве́тнае |
усясве́тнага |
усясве́тных |
Д. |
усясве́тнаму |
усясве́тнай |
усясве́тнаму |
усясве́тным |
В. |
усясве́тны (неадуш.) усясве́тнага (адуш.) |
усясве́тную |
усясве́тнае |
усясве́тныя (неадуш.) усясве́тных (адуш.) |
Т. |
усясве́тным |
усясве́тнай усясве́тнаю |
усясве́тным |
усясве́тнымі |
М. |
усясве́тным |
усясве́тнай |
усясве́тным |
усясве́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Усясла́ў
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Усясла́ў |
Усясла́вы |
Р. |
Усясла́ва |
Усясла́ваў |
Д. |
Усясла́ву |
Усясла́вам |
В. |
Усясла́ва |
Усясла́ваў |
Т. |
Усясла́вам |
Усясла́вамі |
М. |
Усясла́ве |
Усясла́вах |
усяхва́левы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
усяхва́левы |
усяхва́левая |
усяхва́левае |
усяхва́левыя |
Р. |
усяхва́левага |
усяхва́левай усяхва́левае |
усяхва́левага |
усяхва́левых |
Д. |
усяхва́леваму |
усяхва́левай |
усяхва́леваму |
усяхва́левым |
В. |
усяхва́левы (неадуш.) усяхва́левага (адуш.) |
усяхва́левую |
усяхва́левае |
усяхва́левыя (неадуш.) усяхва́левых (адуш.) |
Т. |
усяхва́левым |
усяхва́левай усяхва́леваю |
усяхва́левым |
усяхва́левымі |
М. |
усяхва́левым |
усяхва́левай |
усяхва́левым |
усяхва́левых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
усячы́
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
усяку́ |
усячо́м |
2-я ас. |
усячэ́ш |
усечаце́ |
3-я ас. |
усячэ́ |
усяку́ць |
Прошлы час |
м. |
усе́к |
усе́клі |
ж. |
усе́кла |
н. |
усе́кла |
Загадны лад |
2-я ас. |
усячы́ |
усячы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
усе́кшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уся́чына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
уся́чына |
Р. |
уся́чыны |
Д. |
уся́чыне |
В. |
уся́чыну |
Т. |
уся́чынай уся́чынаю |
М. |
уся́чыне |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
усячэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
усячэ́нне |
Р. |
усячэ́ння |
Д. |
усячэ́нню |
В. |
усячэ́нне |
Т. |
усячэ́ннем |
М. |
усячэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.