залаташве́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
залаташве́йны |
залаташве́йная |
залаташве́йнае |
залаташве́йныя |
| Р. |
залаташве́йнага |
залаташве́йнай
залаташве́йнае |
залаташве́йнага |
залаташве́йных |
| Д. |
залаташве́йнаму |
залаташве́йнай |
залаташве́йнаму |
залаташве́йным |
| В. |
залаташве́йны (неадуш.)
залаташве́йнага (адуш.) |
залаташве́йную |
залаташве́йнае |
залаташве́йныя (неадуш.)
залаташве́йных (адуш.) |
| Т. |
залаташве́йным |
залаташве́йнай
залаташве́йнаю |
залаташве́йным |
залаташве́йнымі |
| М. |
залаташве́йным |
залаташве́йнай |
залаташве́йным |
залаташве́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Залатва́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Залатва́ |
| Р. |
Залатвы́ |
| Д. |
Залатве́ |
| В. |
Залатву́ |
| Т. |
Залатво́й
Залатво́ю |
| М. |
Залатве́ |
зала́тванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
зала́тванне |
| Р. |
зала́твання |
| Д. |
зала́тванню |
| В. |
зала́тванне |
| Т. |
зала́тваннем |
| М. |
зала́тванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
зала́тваць
‘папраўляць, рамантаваць, паклаўшы латку (латкі), латаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зала́тваю |
зала́тваем |
| 2-я ас. |
зала́тваеш |
зала́тваеце |
| 3-я ас. |
зала́твае |
зала́тваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зала́тваў |
зала́твалі |
| ж. |
зала́твала |
| н. |
зала́твала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зала́твай |
зала́твайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
зала́тваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
залатні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
залатні́к |
залатнікі́ |
| Р. |
залатніка́ |
залатніко́ў |
| Д. |
залатніку́ |
залатніка́м |
| В. |
залатні́к |
залатнікі́ |
| Т. |
залатніко́м |
залатніка́мі |
| М. |
залатніку́ |
залатніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
залатніко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
залатніко́вы |
залатніко́вая |
залатніко́вае |
залатніко́выя |
| Р. |
залатніко́вага |
залатніко́вай
залатніко́вае |
залатніко́вага |
залатніко́вых |
| Д. |
залатніко́ваму |
залатніко́вай |
залатніко́ваму |
залатніко́вым |
| В. |
залатніко́вы (неадуш.)
залатніко́вага (адуш.) |
залатніко́вую |
залатніко́вае |
залатніко́выя (неадуш.)
залатніко́вых (адуш.) |
| Т. |
залатніко́вым |
залатніко́вай
залатніко́ваю |
залатніко́вым |
залатніко́вымі |
| М. |
залатніко́вым |
залатніко́вай |
залатніко́вым |
залатніко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
залато́вачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
залато́вачка |
залато́вачкі |
| Р. |
залато́вачкі |
залато́вачак |
| Д. |
залато́вачцы |
залато́вачкам |
| В. |
залато́вачку |
залато́вачкі |
| Т. |
залато́вачкай
залато́вачкаю |
залато́вачкамі |
| М. |
залато́вачцы |
залато́вачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
залато́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
залато́ўка |
залато́ўкі |
| Р. |
залато́ўкі |
залато́вак |
| Д. |
залато́ўцы |
залато́ўкам |
| В. |
залато́ўку |
залато́ўкі |
| Т. |
залато́ўкай
залато́ўкаю |
залато́ўкамі |
| М. |
залато́ўцы |
залато́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
залату́ха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
залату́ха |
| Р. |
залату́хі |
| Д. |
залату́се |
| В. |
залату́ху |
| Т. |
залату́хай
залату́хаю |
| М. |
залату́се |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Залату́ха
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Залату́ха |
| Р. |
Залату́хі |
| Д. |
Залату́се |
| В. |
Залату́ху |
| Т. |
Залату́хай
Залату́хаю |
| М. |
Залату́се |