арго́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
арго́нны |
арго́нная |
арго́ннае |
арго́нныя |
Р. |
арго́ннага |
арго́ннай арго́ннае |
арго́ннага |
арго́нных |
Д. |
арго́ннаму |
арго́ннай |
арго́ннаму |
арго́нным |
В. |
арго́нны (неадуш.) арго́ннага (адуш.) |
арго́нную |
арго́ннае |
арго́нныя (неадуш.) арго́нных (адуш.) |
Т. |
арго́нным |
арго́ннай арго́ннаю |
арго́нным |
арго́ннымі |
М. |
арго́нным |
арго́ннай |
арго́нным |
арго́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
арграбо́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
арграбо́та |
Р. |
арграбо́ты |
Д. |
арграбо́це |
В. |
арграбо́ту |
Т. |
арграбо́тай арграбо́таю |
М. |
арграбо́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
аргсе́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аргсе́ктар |
аргсе́ктары |
Р. |
аргсе́ктара |
аргсе́ктараў |
Д. |
аргсе́ктару |
аргсе́ктарам |
В. |
аргсе́ктар |
аргсе́ктары |
Т. |
аргсе́ктарам |
аргсе́ктарамі |
М. |
аргсе́ктары |
аргсе́ктарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аргтэ́хніка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
аргтэ́хніка |
Р. |
аргтэ́хнікі |
Д. |
аргтэ́хніцы |
В. |
аргтэ́хніку |
Т. |
аргтэ́хнікай аргтэ́хнікаю |
М. |
аргтэ́хніцы |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аргуме́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аргуме́нт |
аргуме́нты |
Р. |
аргуме́нта |
аргуме́нтаў |
Д. |
аргуме́нту |
аргуме́нтам |
В. |
аргуме́нт |
аргуме́нты |
Т. |
аргуме́нтам |
аргуме́нтамі |
М. |
аргуме́нце |
аргуме́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аргументава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
аргументава́на |
аргументава́ней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
аргументава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
аргументава́насць |
Р. |
аргументава́насці |
Д. |
аргументава́насці |
В. |
аргументава́насць |
Т. |
аргументава́насцю |
М. |
аргументава́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
аргументава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аргументава́нне |
Р. |
аргументава́ння |
Д. |
аргументава́нню |
В. |
аргументава́нне |
Т. |
аргументава́ннем |
М. |
аргументава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аргументава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аргументава́ны |
аргументава́ная |
аргументава́нае |
аргументава́ныя |
Р. |
аргументава́нага |
аргументава́най аргументава́нае |
аргументава́нага |
аргументава́ных |
Д. |
аргументава́наму |
аргументава́най |
аргументава́наму |
аргументава́ным |
В. |
аргументава́ны (неадуш.) аргументава́нага (адуш.) |
аргументава́ную |
аргументава́нае |
аргументава́ныя (неадуш.) аргументава́ных (адуш.) |
Т. |
аргументава́ным |
аргументава́най аргументава́наю |
аргументава́ным |
аргументава́нымі |
М. |
аргументава́ным |
аргументава́най |
аргументава́ным |
аргументава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.