Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгджзклмнопрстуфхцчшыэ’

адзі́нкава

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адзі́нкава - -

адзі́нкавасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. адзі́нкавасць
Р. адзі́нкавасці
Д. адзі́нкавасці
В. адзі́нкавасць
Т. адзі́нкавасцю
М. адзі́нкавасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзі́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзі́нкавы адзі́нкавая адзі́нкавае адзі́нкавыя
Р. адзі́нкавага адзі́нкавай
адзі́нкавае		 адзі́нкавага адзі́нкавых
Д. адзі́нкаваму адзі́нкавай адзі́нкаваму адзі́нкавым
В. адзі́нкавы (неадуш.)
адзі́нкавага (адуш.)		 адзі́нкавую адзі́нкавае адзі́нкавыя (неадуш.)
адзі́нкавых (адуш.)
Т. адзі́нкавым адзі́нкавай
адзі́нкаваю		 адзі́нкавым адзі́нкавымі
М. адзі́нкавым адзі́нкавай адзі́нкавым адзі́нкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзіно́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адзіно́ка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

адзіно́касць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. адзіно́касць
Р. адзіно́касці
Д. адзіно́касці
В. адзіно́касць
Т. адзіно́касцю
М. адзіно́касці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзіно́кая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. адзіно́кая адзіно́кія
Р. адзіно́кай адзіно́кіх
Д. адзіно́кай адзіно́кім
В. адзіно́кую адзіно́кіх (адуш.)
Т. адзіно́кай
адзіно́каю		 адзіно́кімі
М. адзіно́кай адзіно́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

адзіно́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзіно́кі адзіно́кая адзіно́кае адзіно́кія
Р. адзіно́кага адзіно́кай
адзіно́кае		 адзіно́кага адзіно́кіх
Д. адзіно́каму адзіно́кай адзіно́каму адзіно́кім
В. адзіно́кі (неадуш.)
адзіно́кага (адуш.)		 адзіно́кую адзіно́кае адзіно́кія (неадуш.)
адзіно́кіх (адуш.)
Т. адзіно́кім адзіно́кай
адзіно́каю		 адзіно́кім адзіно́кімі
М. адзіно́кім адзіно́кай адзіно́кім адзіно́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзіно́кі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. адзіно́кі адзіно́кія
Р. адзіно́кага адзіно́кіх
Д. адзіно́каму адзіно́кім
В. адзіно́кага (адуш.) адзіно́кіх (адуш.)
Т. адзіно́кім адзіно́кімі
М. адзіно́кім адзіно́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзіно́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. адзіно́та
Р. адзіно́ты
Д. адзіно́це
В. адзіно́ту
Т. адзіно́тай
адзіно́таю
М. адзіно́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адзіно́тна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
адзіно́тна - -

Крыніцы: piskunou2012.