адзіно́кая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. адзіно́кая адзіно́кія
Р. адзіно́кай адзіно́кіх
Д. адзіно́кай адзіно́кім
В. адзіно́кую адзіно́кіх (адуш.)
Т. адзіно́кай
адзіно́каю		 адзіно́кімі
М. адзіно́кай адзіно́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)