адзіно́кі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. адзіно́кі адзіно́кія
Р. адзіно́кага адзіно́кіх
Д. адзіно́каму адзіно́кім
В. адзіно́кага (адуш.) адзіно́кіх (адуш.)
Т. адзіно́кім адзіно́кімі
М. адзіно́кім адзіно́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)