Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгджзклмнопстуфхцчшыэ’

Арэ́хаўна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Арэ́хаўна
Р. Арэ́хаўна
Д. Арэ́хаўну
В. Арэ́хаўна
Т. Арэ́хаўнам
М. Арэ́хаўне

Арэ́хаўск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Арэ́хаўск
Р. Арэ́хаўска
Д. Арэ́хаўску
В. Арэ́хаўск
Т. Арэ́хаўскам
М. Арэ́хаўску

Арэ́хаўская

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Арэ́хаўская
Р. Арэ́хаўскай
Д. Арэ́хаўскай
В. Арэ́хаўскую
Т. Арэ́хаўскай
Арэ́хаўскаю
М. Арэ́хаўскай

арэ́хаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́хаўскі арэ́хаўская арэ́хаўскае арэ́хаўскія
Р. арэ́хаўскага арэ́хаўскай
арэ́хаўскае		 арэ́хаўскага арэ́хаўскіх
Д. арэ́хаўскаму арэ́хаўскай арэ́хаўскаму арэ́хаўскім
В. арэ́хаўскі (неадуш.)
арэ́хаўскага (адуш.)		 арэ́хаўскую арэ́хаўскае арэ́хаўскія (неадуш.)
арэ́хаўскіх (адуш.)
Т. арэ́хаўскім арэ́хаўскай
арэ́хаўскаю		 арэ́хаўскім арэ́хаўскімі
М. арэ́хаўскім арэ́хаўскай арэ́хаўскім арэ́хаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Арэ́хаўскі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Арэ́хаўскі
Р. Арэ́хаўскага
Д. Арэ́хаўскаму
В. Арэ́хаўскі
Т. Арэ́хаўскім
М. Арэ́хаўскім

Арэ́хі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Арэ́хі
Р. Арэ́хаў
Д. Арэ́хам
В. Арэ́хі
Т. Арэ́хамі
М. Арэ́хах

арэ́чавіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. арэ́чавіцца арэ́чавяцца
Прошлы час
м. арэ́чавіўся арэ́чавіліся
ж. арэ́чавілася
н. арэ́чавілася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

арэ́чавіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. арэ́чаўлю арэ́чавім
2-я ас. арэ́чавіш арэ́чавіце
3-я ас. арэ́чавіць арэ́чавяць
Прошлы час
м. арэ́чавіў арэ́чавілі
ж. арэ́чавіла
н. арэ́чавіла
Загадны лад
2-я ас. арэ́чаві арэ́чавіце
Дзеепрыслоўе
прош. час арэ́чавіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

арэ́чаўленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. арэ́чаўленне
Р. арэ́чаўлення
Д. арэ́чаўленню
В. арэ́чаўленне
Т. арэ́чаўленнем
М. арэ́чаўленні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

арэ́чаўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́чаўлены арэ́чаўленая арэ́чаўленае арэ́чаўленыя
Р. арэ́чаўленага арэ́чаўленай
арэ́чаўленае		 арэ́чаўленага арэ́чаўленых
Д. арэ́чаўленаму арэ́чаўленай арэ́чаўленаму арэ́чаўленым
В. арэ́чаўлены (неадуш.)
арэ́чаўленага (адуш.)		 арэ́чаўленую арэ́чаўленае арэ́чаўленыя (неадуш.)
арэ́чаўленых (адуш.)
Т. арэ́чаўленым арэ́чаўленай
арэ́чаўленаю		 арэ́чаўленым арэ́чаўленымі
М. арэ́чаўленым арэ́чаўленай арэ́чаўленым арэ́чаўленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.