Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгджзклмнопстуфхцчшыэ’

арэо́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арэо́л арэо́лы
Р. арэо́лу арэо́лаў
Д. арэо́лу арэо́лам
В. арэо́л арэо́лы
Т. арэо́лам арэо́ламі
М. арэо́ле арэо́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

арэо́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. арэо́ла арэо́лы
Р. арэо́лы арэо́л
Д. арэо́ле арэо́лам
В. арэо́лу арэо́лы
Т. арэо́лай
арэо́лаю		 арэо́ламі
М. арэо́ле арэо́лах

Крыніцы: piskunou2012.

арэо́метр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арэо́метр арэо́метры
Р. арэо́метра арэо́метраў
Д. арэо́метру арэо́метрам
В. арэо́метр арэо́метры
Т. арэо́метрам арэо́метрамі
М. арэо́метры арэо́метрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Арэ́пічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Арэ́пічы
Р. Арэ́піч
Арэ́пічаў
Д. Арэ́пічам
В. Арэ́пічы
Т. Арэ́пічамі
М. Арэ́пічах

арэ́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́скі арэ́ская арэ́скае арэ́скія
Р. арэ́скага арэ́скай
арэ́скае		 арэ́скага арэ́скіх
Д. арэ́скаму арэ́скай арэ́скаму арэ́скім
В. арэ́скі (неадуш.)
арэ́скага (адуш.)		 арэ́скую арэ́скае арэ́скія (неадуш.)
арэ́скіх (адуш.)
Т. арэ́скім арэ́скай
арэ́скаю		 арэ́скім арэ́скімі
М. арэ́скім арэ́скай арэ́скім арэ́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

арэтало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. арэтало́гія
Р. арэтало́гіі
Д. арэтало́гіі
В. арэтало́гію
Т. арэтало́гіяй
арэтало́гіяю
М. арэтало́гіі

Крыніцы: piskunou2012.

арэфлексі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. арэфлексі́я
Р. арэфлексі́і
Д. арэфлексі́і
В. арэфлексі́ю
Т. арэфлексі́яй
арэфлексі́яю
М. арэфлексі́і

Крыніцы: piskunou2012.

арэ́х

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. арэ́х
Р. арэ́ху
Д. арэ́ху
В. арэ́х
Т. арэ́хам
М. арэ́ху

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

арэ́х

‘дрэва, куст; плады гэтага дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арэ́х арэ́хі
Р. арэ́ха арэ́хаў
Д. арэ́ху арэ́хам
В. арэ́х арэ́хі
Т. арэ́хам арэ́хамі
М. арэ́ху арэ́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Арэ́хава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Арэ́хава
Р. Арэ́хава
Д. Арэ́хаву
В. Арэ́хава
Т. Арэ́хавам
М. Арэ́хаве