Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
вдклнрстхцчшюя

Пярко́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пярко́вічы
Р. Пярко́віч
Пярко́вічаў
Д. Пярко́вічам
В. Пярко́вічы
Т. Пярко́вічамі
М. Пярко́вічах

пярлі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пярлі́на пярлі́ны
Р. пярлі́ны пярлі́н
Д. пярлі́не пярлі́нам
В. пярлі́ну пярлі́ны
Т. пярлі́най
пярлі́наю		 пярлі́намі
М. пярлі́не пярлі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

пярло́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пярло́вы пярло́вая пярло́вае пярло́выя
Р. пярло́вага пярло́вай
пярло́вае		 пярло́вага пярло́вых
Д. пярло́ваму пярло́вай пярло́ваму пярло́вым
В. пярло́вы
пярло́вага		 пярло́вую пярло́вае пярло́выя
Т. пярло́вым пярло́вай
пярло́ваю		 пярло́вым пярло́вымі
М. пярло́вым пярло́вай пярло́вым пярло́вых

пярмя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярмя́к пермякі́
Р. пермяка́ пермяко́ў
Д. пермяку́ пермяка́м
В. пермяка́ пермяко́ў
Т. пермяко́м пермяка́мі
М. пермяку́ пермяка́х

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

пярмя́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пярмя́цкі пярмя́цкая пярмя́цкае пярмя́цкія
Р. пярмя́цкага пярмя́цкай
пярмя́цкае		 пярмя́цкага пярмя́цкіх
Д. пярмя́цкаму пярмя́цкай пярмя́цкаму пярмя́цкім
В. пярмя́цкі (неадуш.)
пярмя́цкага (адуш.)		 пярмя́цкую пярмя́цкае пярмя́цкія (неадуш.)
пярмя́цкіх (адуш.)
Т. пярмя́цкім пярмя́цкай
пярмя́цкаю		 пярмя́цкім пярмя́цкімі
М. пярмя́цкім пярмя́цкай пярмя́цкім пярмя́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

пярмя́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пярмя́чка пярмя́чкі
Р. пярмя́чкі пярмя́чак
Д. пярмя́чцы пярмя́чкам
В. пярмя́чку пярмя́чак
Т. пярмя́чкай
пярмя́чкаю		 пярмя́чкамі
М. пярмя́чцы пярмя́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

пярна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пярна́т
Р. пярна́та
Д. пярна́ту
В. пярна́т
Т. пярна́там
М. пярна́це

Крыніцы: piskunou2012.

пярна́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярна́цік пярна́цікі
Р. пярна́ціка пярна́цікаў
Д. пярна́ціку пярна́цікам
В. пярна́цік пярна́цікі
Т. пярна́цікам пярна́цікамі
М. пярна́ціку пярна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

пярна́ч

‘зброя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярна́ч перначы́
Р. пернача́ перначо́ў
Д. перначу́ пернача́м
В. пярна́ч перначы́
Т. перначо́м пернача́мі
М. перначы́ пернача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Пярно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пярно́
Р. Пярна́
Д. Пярну́
В. Пярно́
Т. Пярно́м
М. Пярне́