верацё́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| верацё́ннік | верацё́ннікі | |
| верацё́нніка | верацё́ннікаў | |
| верацё́нніку | верацё́ннікам | |
| верацё́нніка | верацё́ннікаў | |
| верацё́ннікам | верацё́ннікамі | |
| верацё́нніку | верацё́нніках |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніверацё́нны
прыметнік, адносны
| верацё́нны | верацё́нная | верацё́ннае | верацё́нныя | |
| верацё́ннага | верацё́ннай верацё́ннае |
верацё́ннага | верацё́нных | |
| верацё́ннаму | верацё́ннай | верацё́ннаму | верацё́нным | |
| верацё́нны ( верацё́ннага ( |
верацё́нную | верацё́ннае | верацё́нныя ( верацё́нных ( |
|
| верацё́нным | верацё́ннай верацё́ннаю |
верацё́нным | верацё́ннымі | |
| верацё́нным | верацё́ннай | верацё́нным | верацё́нных | |
Крыніцы:
верацяно́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| верацяно́ | верацёны верацяны́ |
|
| верацяна́ | верацён | |
| верацяну́ | верацёнам | |
| верацяно́ | верацёны верацяны́ |
|
| верацяно́м | верацёнамі | |
| верацяне́ | верацёнах |
Крыніцы:
верацярпі́масць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| верацярпі́масць | |
| верацярпі́масці | |
| верацярпі́масці | |
| верацярпі́масць | |
| верацярпі́масцю | |
| верацярпі́масці |
Крыніцы:
верацярпі́мы
прыметнік, адносны
| верацярпі́мы | верацярпі́мая | верацярпі́мае | верацярпі́мыя | |
| верацярпі́мага | верацярпі́май верацярпі́мае |
верацярпі́мага | верацярпі́мых | |
| верацярпі́маму | верацярпі́май | верацярпі́маму | верацярпі́мым | |
| верацярпі́мы ( верацярпі́мага ( |
верацярпі́мую | верацярпі́мае | верацярпі́мыя ( верацярпі́мых ( |
|
| верацярпі́мым | верацярпі́май верацярпі́маю |
верацярпі́мым | верацярпі́мымі | |
| верацярпі́мым | верацярпі́май | верацярпі́мым | верацярпі́мых | |
Крыніцы:
Верачаго́шч
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Верачаго́шч | |
| Верачаго́шча | |
| Верачаго́шчу | |
| Верачаго́шч | |
| Верачаго́шчам | |
| Верачаго́шчы |
Верашкі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Верашкі́ | |
| Верашко́ў | |
| Верашка́м | |
| Верашкі́ | |
| Верашка́мі | |
| Верашка́х |
верашпіро́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| верашпіро́н | |
| верашпіро́ну | |
| верашпіро́ну | |
| верашпіро́н | |
| верашпіро́нам | |
| верашпіро́не |
Крыніцы:
верашча́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| верашча́ка | |
| верашча́кі | |
| верашча́цы | |
| верашча́ку | |
| верашча́кай верашча́каю |
|
| верашча́цы |
Крыніцы:
Верашча́кі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Верашча́кі | |
| Верашча́к Верашча́каў |
|
| Верашча́кам | |
| Верашча́кі | |
| Верашча́камі | |
| Верашча́ках |