верацё́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. верацё́ннік верацё́ннікі
Р. верацё́нніка верацё́ннікаў
Д. верацё́нніку верацё́ннікам
В. верацё́нніка верацё́ннікаў
Т. верацё́ннікам верацё́ннікамі
М. верацё́нніку верацё́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)