зая́караны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зая́караны |
зая́караная |
зая́каранае |
зая́караныя |
Р. |
зая́каранага |
зая́каранай зая́каранае |
зая́каранага |
зая́караных |
Д. |
зая́каранаму |
зая́каранай |
зая́каранаму |
зая́караным |
В. |
зая́караны (неадуш.) зая́каранага (адуш.) |
зая́караную |
зая́каранае |
зая́караныя (неадуш.) зая́караных (адуш.) |
Т. |
зая́караным |
зая́каранай зая́каранаю |
зая́караным |
зая́каранымі |
М. |
зая́караным |
зая́каранай |
зая́караным |
зая́караных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зая́карыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зая́каруся |
зая́карымся |
2-я ас. |
зая́карышся |
зая́карыцеся |
3-я ас. |
зая́карыцца |
зая́карацца |
Прошлы час |
м. |
зая́карыўся |
зая́карыліся |
ж. |
зая́карылася |
н. |
зая́карылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
зая́карся |
зая́карцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зая́карыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
зая́карыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зая́кару |
зая́карым |
2-я ас. |
зая́карыш |
зая́карыце |
3-я ас. |
зая́карыць |
зая́караць |
Прошлы час |
м. |
зая́карыў |
зая́карылі |
ж. |
зая́карыла |
н. |
зая́карыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зая́кары |
зая́карыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зая́карыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зая́лавець
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
зая́лавее |
зая́лавеюць |
Прошлы час |
м. |
зая́лавеў |
зая́лавелі |
ж. |
зая́лавела |
н. |
зая́лавела |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Заяле́нне
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Заяле́нне |
Р. |
Заяле́ння |
Д. |
Заяле́нню |
В. |
Заяле́нне |
Т. |
Заяле́ннем |
М. |
Заяле́нні |
зая́ліцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зая́люся |
зая́лімся |
2-я ас. |
зая́лішся |
зая́ліцеся |
3-я ас. |
зая́ліцца |
зая́ляцца |
Прошлы час |
м. |
зая́ліўся |
зая́ліліся |
ж. |
зая́лілася |
н. |
зая́лілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
зая́лься |
зая́льцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зая́ліўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
зая́ліць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зая́лю |
зая́лім |
2-я ас. |
зая́ліш |
зая́ліце |
3-я ас. |
зая́ліць |
зая́ляць |
Прошлы час |
м. |
зая́ліў |
зая́лілі |
ж. |
зая́ліла |
н. |
зая́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зая́ль |
зая́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зая́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Зая́мачнае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
н. |
Н. |
Зая́мачнае |
Р. |
Зая́мачнага |
Д. |
Зая́мачнаму |
В. |
Зая́мачнае |
Т. |
Зая́мачным |
М. |
Зая́мачным |
Зая́мнае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
н. |
Н. |
Зая́мнае |
Р. |
Зая́мнага |
Д. |
Зая́мнаму |
В. |
Зая́мнае |
Т. |
Зая́мным |
М. |
Зая́мным |