арыстоцелеўска-гегелеўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
арыстоцелеўска-гегелеўскі |
арыстоцелеўска-гегелеўская |
арыстоцелеўска-гегелеўскае |
арыстоцелеўска-гегелеўскія |
Р. |
арыстоцелеўска-гегелеўскага |
арыстоцелеўска-гегелеўскай арыстоцелеўска-гегелеўскае |
арыстоцелеўска-гегелеўскага |
арыстоцелеўска-гегелеўскіх |
Д. |
арыстоцелеўска-гегелеўскаму |
арыстоцелеўска-гегелеўскай |
арыстоцелеўска-гегелеўскаму |
арыстоцелеўска-гегелеўскім |
В. |
арыстоцелеўска-гегелеўскі арыстоцелеўска-гегелеўскага |
арыстоцелеўска-гегелеўскую |
арыстоцелеўска-гегелеўскае |
арыстоцелеўска-гегелеўскія |
Т. |
арыстоцелеўска-гегелеўскім |
арыстоцелеўска-гегелеўскай арыстоцелеўска-гегелеўскаю |
арыстоцелеўска-гегелеўскім |
арыстоцелеўска-гегелеўскімі |
М. |
арыстоцелеўска-гегелеўскім |
арыстоцелеўска-гегелеўскай |
арыстоцелеўска-гегелеўскім |
арыстоцелеўска-гегелеўскіх |
арысто́целізм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
арысто́целізм |
Р. |
арысто́целізму |
Д. |
арысто́целізму |
В. |
арысто́целізм |
Т. |
арысто́целізмам |
М. |
арысто́целізме |
Крыніцы:
piskunou2012.
Арысто́цель
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Арысто́цель |
Р. |
Арысто́целя |
Д. |
Арысто́целю |
В. |
Арысто́целя |
Т. |
Арысто́целем |
М. |
Арысто́целю |
арысты́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
арысты́да |
арысты́ды |
Р. |
арысты́ды |
арысты́д |
Д. |
арысты́дзе |
арысты́дам |
В. |
арысты́ду |
арысты́ды |
Т. |
арысты́дай арысты́даю |
арысты́дамі |
М. |
арысты́дзе |
арысты́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
арытмі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
арытмі́чна |
арытмі́чней |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
арытмі́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
арытмі́чнасць |
Р. |
арытмі́чнасці |
Д. |
арытмі́чнасці |
В. |
арытмі́чнасць |
Т. |
арытмі́чнасцю |
М. |
арытмі́чнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
арытмі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
арытмі́чны |
арытмі́чная |
арытмі́чнае |
арытмі́чныя |
Р. |
арытмі́чнага |
арытмі́чнай арытмі́чнае |
арытмі́чнага |
арытмі́чных |
Д. |
арытмі́чнаму |
арытмі́чнай |
арытмі́чнаму |
арытмі́чным |
В. |
арытмі́чны (неадуш.) арытмі́чнага (адуш.) |
арытмі́чную |
арытмі́чнае |
арытмі́чныя (неадуш.) арытмі́чных (адуш.) |
Т. |
арытмі́чным |
арытмі́чнай арытмі́чнаю |
арытмі́чным |
арытмі́чнымі |
М. |
арытмі́чным |
арытмі́чнай |
арытмі́чным |
арытмі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.