дзяржа́ўна-манапалісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чны |
дзяржа́ўна-манапалісты́чная |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнае |
дзяржа́ўна-манапалісты́чныя |
Р. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнага |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнай дзяржа́ўна-манапалісты́чнае |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнага |
дзяржа́ўна-манапалісты́чных |
Д. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнаму |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнай |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнаму |
дзяржа́ўна-манапалісты́чным |
В. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чны (неадуш.) дзяржа́ўна-манапалісты́чнага (адуш.) |
дзяржа́ўна-манапалісты́чную |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнае |
дзяржа́ўна-манапалісты́чныя (неадуш.) дзяржа́ўна-манапалісты́чных (адуш.) |
Т. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чным |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнай дзяржа́ўна-манапалісты́чнаю |
дзяржа́ўна-манапалісты́чным |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнымі |
М. |
дзяржа́ўна-манапалісты́чным |
дзяржа́ўна-манапалісты́чнай |
дзяржа́ўна-манапалісты́чным |
дзяржа́ўна-манапалісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льны |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льная |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнае |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льныя |
Р. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнага |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнай дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнае |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнага |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льных |
Д. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнаму |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнай |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнаму |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льным |
В. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льны (неадуш.) дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнага (адуш.) |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льную |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнае |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льныя (неадуш.) дзяржа́ўна-тэрытарыя́льных (адуш.) |
Т. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льным |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнай дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнаю |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льным |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнымі |
М. |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льным |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льнай |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льным |
дзяржа́ўна-тэрытарыя́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзяржа́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дзяржа́ўнік |
дзяржа́ўнікі |
Р. |
дзяржа́ўніка |
дзяржа́ўнікаў |
Д. |
дзяржа́ўніку |
дзяржа́ўнікам |
В. |
дзяржа́ўніка |
дзяржа́ўнікаў |
Т. |
дзяржа́ўнікам |
дзяржа́ўнікамі |
М. |
дзяржа́ўніку |
дзяржа́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
дзяржа́ўніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дзяржа́ўніцкі |
дзяржа́ўніцкая |
дзяржа́ўніцкае |
дзяржа́ўніцкія |
Р. |
дзяржа́ўніцкага |
дзяржа́ўніцкай дзяржа́ўніцкае |
дзяржа́ўніцкага |
дзяржа́ўніцкіх |
Д. |
дзяржа́ўніцкаму |
дзяржа́ўніцкай |
дзяржа́ўніцкаму |
дзяржа́ўніцкім |
В. |
дзяржа́ўніцкі (неадуш.) дзяржа́ўніцкага (адуш.) |
дзяржа́ўніцкую |
дзяржа́ўніцкае |
дзяржа́ўніцкія (неадуш.) дзяржа́ўніцкіх (адуш.) |
Т. |
дзяржа́ўніцкім |
дзяржа́ўніцкай дзяржа́ўніцкаю |
дзяржа́ўніцкім |
дзяржа́ўніцкімі |
М. |
дзяржа́ўніцкім |
дзяржа́ўніцкай |
дзяржа́ўніцкім |
дзяржа́ўніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.