дзяржа́ўна-суверэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяржа́ўна-суверэ́нны дзяржа́ўна-суверэ́нная дзяржа́ўна-суверэ́ннае дзяржа́ўна-суверэ́нныя
Р. дзяржа́ўна-суверэ́ннага дзяржа́ўна-суверэ́ннай
дзяржа́ўна-суверэ́ннае		 дзяржа́ўна-суверэ́ннага дзяржа́ўна-суверэ́нных
Д. дзяржа́ўна-суверэ́ннаму дзяржа́ўна-суверэ́ннай дзяржа́ўна-суверэ́ннаму дзяржа́ўна-суверэ́нным
В. дзяржа́ўна-суверэ́нны (неадуш.)
дзяржа́ўна-суверэ́ннага (адуш.)		 дзяржа́ўна-суверэ́нную дзяржа́ўна-суверэ́ннае дзяржа́ўна-суверэ́нныя (неадуш.)
дзяржа́ўна-суверэ́нных (адуш.)
Т. дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннай
дзяржа́ўна-суверэ́ннаю		 дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннымі
М. дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннай дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)