Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

мо́нстравы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́нстравы мо́нстравая мо́нстравае мо́нстравыя
Р. мо́нстравага мо́нстравай
мо́нстравае
мо́нстравага мо́нстравых
Д. мо́нстраваму мо́нстравай мо́нстраваму мо́нстравым
В. мо́нстравы (неадуш.)
мо́нстравага (адуш.)
мо́нстравую мо́нстравае мо́нстравыя (неадуш.)
мо́нстравых (адуш.)
Т. мо́нстравым мо́нстравай
мо́нстраваю
мо́нстравым мо́нстравымі
М. мо́нстравым мо́нстравай мо́нстравым мо́нстравых

Крыніцы: piskunou2012.

Мо́нтаўты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нтаўты
Р. Мо́нтаўтаў
Д. Мо́нтаўтам
В. Мо́нтаўты
Т. Мо́нтаўтамі
М. Мо́нтаўтах

Мо́нтацішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нтацішкі
Р. Мо́нтацішак
Мо́нтацішкаў
Д. Мо́нтацішкам
В. Мо́нтацішкі
Т. Мо́нтацішкамі
М. Мо́нтацішках

Мо́нтвід

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Мо́нтвід Мо́нтвіды
Р. Мо́нтвіда Мо́нтвідаў
Д. Мо́нтвіду Мо́нтвідам
В. Мо́нтвіда Мо́нтвідаў
Т. Мо́нтвідам Мо́нтвідамі
М. Мо́нтвідзе Мо́нтвідах

монтмарылані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монтмарылані́т монтмарылані́ты
Р. монтмарылані́ту монтмарылані́таў
Д. монтмарылані́ту монтмарылані́там
В. монтмарылані́т монтмарылані́ты
Т. монтмарылані́там монтмарылані́тамі
М. монтмарылані́це монтмарылані́тах

Крыніцы: piskunou2012.

мо́нтэ-ка́рласкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́нтэ-ка́рласкі мо́нтэ-ка́рлаская мо́нтэ-ка́рласкае мо́нтэ-ка́рласкія
Р. мо́нтэ-ка́рласкага мо́нтэ-ка́рласкай
мо́нтэ-ка́рласкае
мо́нтэ-ка́рласкага мо́нтэ-ка́рласкіх
Д. мо́нтэ-ка́рласкаму мо́нтэ-ка́рласкай мо́нтэ-ка́рласкаму мо́нтэ-ка́рласкім
В. мо́нтэ-ка́рласкі (неадуш.)
мо́нтэ-ка́рласкага (адуш.)
мо́нтэ-ка́рласкую мо́нтэ-ка́рласкае мо́нтэ-ка́рласкія (неадуш.)
мо́нтэ-ка́рласкіх (адуш.)
Т. мо́нтэ-ка́рласкім мо́нтэ-ка́рласкай
мо́нтэ-ка́рласкаю
мо́нтэ-ка́рласкім мо́нтэ-ка́рласкімі
М. мо́нтэ-ка́рласкім мо́нтэ-ка́рласкай мо́нтэ-ка́рласкім мо́нтэ-ка́рласкіх

Крыніцы: piskunou2012.

мо́нтэ-ка́рлінскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́нтэ-ка́рлінскі мо́нтэ-ка́рлінская мо́нтэ-ка́рлінскае мо́нтэ-ка́рлінскія
Р. мо́нтэ-ка́рлінскага мо́нтэ-ка́рлінскай
мо́нтэ-ка́рлінскае
мо́нтэ-ка́рлінскага мо́нтэ-ка́рлінскіх
Д. мо́нтэ-ка́рлінскаму мо́нтэ-ка́рлінскай мо́нтэ-ка́рлінскаму мо́нтэ-ка́рлінскім
В. мо́нтэ-ка́рлінскі (неадуш.)
мо́нтэ-ка́рлінскага (адуш.)
мо́нтэ-ка́рлінскую мо́нтэ-ка́рлінскае мо́нтэ-ка́рлінскія (неадуш.)
мо́нтэ-ка́рлінскіх (адуш.)
Т. мо́нтэ-ка́рлінскім мо́нтэ-ка́рлінскай
мо́нтэ-ка́рлінскаю
мо́нтэ-ка́рлінскім мо́нтэ-ка́рлінскімі
М. мо́нтэ-ка́рлінскім мо́нтэ-ка́рлінскай мо́нтэ-ка́рлінскім мо́нтэ-ка́рлінскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Мо́нькава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мо́нькава
Р. Мо́нькава
Д. Мо́нькаву
В. Мо́нькава
Т. Мо́нькавам
М. Мо́нькаве

Мо́нькавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нькавічы
Р. Мо́нькавіч
Мо́нькавічаў
Д. Мо́нькавічам
В. Мо́нькавічы
Т. Мо́нькавічамі
М. Мо́нькавічах

Мо́нькаўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нькаўцы
Р. Мо́нькаўцаў
Д. Мо́нькаўцам
В. Мо́нькаўцы
Т. Мо́нькаўцамі
М. Мо́нькаўцах