Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авеіклмнорту

ахво́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахво́тны ахво́тная ахво́тнае ахво́тныя
Р. ахво́тнага ахво́тнай
ахво́тнае		 ахво́тнага ахво́тных
Д. ахво́тнаму ахво́тнай ахво́тнаму ахво́тным
В. ахво́тны (неадуш.)
ахво́тнага (адуш.)		 ахво́тную ахво́тнае ахво́тныя (неадуш.)
ахво́тных (адуш.)
Т. ахво́тным ахво́тнай
ахво́тнаю		 ахво́тным ахво́тнымі
М. ахво́тным ахво́тнай ахво́тным ахво́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахво́ціцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ахво́чуся ахво́цімся
2-я ас. ахво́цішся ахво́ціцеся
3-я ас. ахво́ціцца ахво́цяцца
Прошлы час
м. ахво́ціўся ахво́ціліся
ж. ахво́цілася
н. ахво́цілася
Загадны лад
2-я ас. ахво́цься ахво́цьцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ахво́цячыся

Крыніцы: piskunou2012.

ахво́ча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ахво́ча - -

Крыніцы: piskunou2012.

ахво́часць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ахво́часць
Р. ахво́часці
Д. ахво́часці
В. ахво́часць
Т. ахво́часцю
М. ахво́часці

Крыніцы: piskunou2012.

ахво́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахво́чы ахво́чая ахво́чае ахво́чыя
Р. ахво́чага ахво́чай
ахво́чае		 ахво́чага ахво́чых
Д. ахво́чаму ахво́чай ахво́чаму ахво́чым
В. ахво́чы (неадуш.)
ахво́чага (адуш.)		 ахво́чую ахво́чае ахво́чыя (неадуш.)
ахво́чых (адуш.)
Т. ахво́чым ахво́чай
ахво́чаю		 ахво́чым ахво́чымі
М. ахво́чым ахво́чай ахво́чым ахво́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахвя́ра

‘жывая істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ахвя́ра ахвя́ры
Р. ахвя́ры ахвя́р
Д. ахвя́ры ахвя́рам
В. ахвя́ру ахвя́р
Т. ахвя́рай
ахвя́раю		 ахвя́рамі
М. ахвя́ры ахвя́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахвя́ра

‘прадмет’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ахвя́ра ахвя́ры
Р. ахвя́ры ахвя́р
Д. ахвя́ры ахвя́рам
В. ахвя́ру ахвя́ры
Т. ахвя́рай
ахвя́раю		 ахвя́рамі
М. ахвя́ры ахвя́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахвярава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ахвярава́льнік ахвярава́льнікі
Р. ахвярава́льніка ахвярава́льнікаў
Д. ахвярава́льніку ахвярава́льнікам
В. ахвярава́льніка ахвярава́льнікаў
Т. ахвярава́льнікам ахвярава́льнікамі
М. ахвярава́льніку ахвярава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахвярава́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ахвярава́льніца ахвярава́льніцы
Р. ахвярава́льніцы ахвярава́льніц
Д. ахвярава́льніцы ахвярава́льніцам
В. ахвярава́льніцу ахвярава́льніц
Т. ахвярава́льніцай
ахвярава́льніцаю		 ахвярава́льніцамі
М. ахвярава́льніцы ахвярава́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ахвярава́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахвярава́льны ахвярава́льная ахвярава́льнае ахвярава́льныя
Р. ахвярава́льнага ахвярава́льнай
ахвярава́льнае		 ахвярава́льнага ахвярава́льных
Д. ахвярава́льнаму ахвярава́льнай ахвярава́льнаму ахвярава́льным
В. ахвярава́льны (неадуш.)
ахвярава́льнага (адуш.)		 ахвярава́льную ахвярава́льнае ахвярава́льныя (неадуш.)
ахвярава́льных (адуш.)
Т. ахвярава́льным ахвярава́льнай
ахвярава́льнаю		 ахвярава́льным ахвярава́льнымі
М. ахвярава́льным ахвярава́льнай ахвярава́льным ахвярава́льных

Крыніцы: piskunou2012.