асалаве́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
асалаве́нне |
асалаве́нні |
Р. |
асалаве́ння |
асалаве́нняў |
Д. |
асалаве́нню |
асалаве́нням |
В. |
асалаве́нне |
асалаве́нні |
Т. |
асалаве́ннем |
асалаве́ннямі |
М. |
асалаве́нні |
асалаве́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
асалаве́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асалаве́ю |
асалаве́ем |
2-я ас. |
асалаве́еш |
асалаве́еце |
3-я ас. |
асалаве́е |
асалаве́юць |
Прошлы час |
м. |
асалаве́ў |
асалаве́лі |
ж. |
асалаве́ла |
н. |
асалаве́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асалаве́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асаладжа́ць
‘рабіць што-небудзь салодкім’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асаладжа́ю |
асаладжа́ем |
2-я ас. |
асаладжа́еш |
асаладжа́еце |
3-я ас. |
асаладжа́е |
асаладжа́юць |
Прошлы час |
м. |
асаладжа́ў |
асаладжа́лі |
ж. |
асаладжа́ла |
н. |
асаладжа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
асаладжа́й |
асаладжа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
асаладжа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асаладзе́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
асаладзе́ласць |
Р. |
асаладзе́ласці |
Д. |
асаладзе́ласці |
В. |
асаладзе́ласць |
Т. |
асаладзе́ласцю |
М. |
асаладзе́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
асаладзе́ць
‘стаць салодкім’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
асаладзе́е |
асаладзе́юць |
Прошлы час |
м. |
асаладзе́ў |
асаладзе́лі |
ж. |
асаладзе́ла |
н. |
асаладзе́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асаладзе́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асаланцава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
асаланцава́нне |
асаланцава́нні |
Р. |
асаланцава́ння |
асаланцава́нняў |
Д. |
асаланцава́нню |
асаланцава́нням |
В. |
асаланцава́нне |
асаланцава́нні |
Т. |
асаланцава́ннем |
асаланцава́ннямі |
М. |
асаланцава́нні |
асаланцава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
асаланчакава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
асаланчакава́нне |
асаланчакава́нні |
Р. |
асаланчакава́ння |
асаланчакава́нняў |
Д. |
асаланчакава́нню |
асаланчакава́нням |
В. |
асаланчакава́нне |
асаланчакава́нні |
Т. |
асаланчакава́ннем |
асаланчакава́ннямі |
М. |
асаланчакава́нні |
асаланчакава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.