асаланчакава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асаланчакава́нне асаланчакава́нні
Р. асаланчакава́ння асаланчакава́нняў
Д. асаланчакава́нню асаланчакава́нням
В. асаланчакава́нне асаланчакава́нні
Т. асаланчакава́ннем асаланчакава́ннямі
М. асаланчакава́нні асаланчакава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)