асаланцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асаланцава́нне асаланцава́нні
Р. асаланцава́ння асаланцава́нняў
Д. асаланцава́нню асаланцава́нням
В. асаланцава́нне асаланцава́нні
Т. асаланцава́ннем асаланцава́ннямі
М. асаланцава́нні асаланцава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)