асалаве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асалаве́нне асалаве́нні
Р. асалаве́ння асалаве́нняў
Д. асалаве́нню асалаве́нням
В. асалаве́нне асалаве́нні
Т. асалаве́ннем асалаве́ннямі
М. асалаве́нні асалаве́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)