архіка́рп
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
архіка́рп |
архіка́рпы |
Р. |
архіка́рпа |
архіка́рпаў |
Д. |
архіка́рпу |
архіка́рпам |
В. |
архіка́рп |
архіка́рпы |
Т. |
архіка́рпам |
архіка́рпамі |
М. |
архіка́рпе |
архіка́рпах |
Крыніцы:
piskunou2012.
архікры́зісна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
архікры́зісна |
- |
- |
архімандры́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
архімандры́т |
архімандры́ты |
Р. |
архімандры́та |
архімандры́таў |
Д. |
архімандры́ту |
архімандры́там |
В. |
архімандры́та |
архімандры́таў |
Т. |
архімандры́там |
архімандры́тамі |
М. |
архімандры́це |
архімандры́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
архімандры́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
архімандры́цкі |
архімандры́цкая |
архімандры́цкае |
архімандры́цкія |
Р. |
архімандры́цкага |
архімандры́цкай архімандры́цкае |
архімандры́цкага |
архімандры́цкіх |
Д. |
архімандры́цкаму |
архімандры́цкай |
архімандры́цкаму |
архімандры́цкім |
В. |
архімандры́цкі (неадуш.) архімандры́цкага (адуш.) |
архімандры́цкую |
архімандры́цкае |
архімандры́цкія (неадуш.) архімандры́цкіх (адуш.) |
Т. |
архімандры́цкім |
архімандры́цкай архімандры́цкаю |
архімандры́цкім |
архімандры́цкімі |
М. |
архімандры́цкім |
архімандры́цкай |
архімандры́цкім |
архімандры́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.