дуда́
◊ дзьмуць — у сваю́ дуду́ гнуть своё;
і ду́ды во́бземлю — и де́ло с концо́м;
як дуду́ надзьму́ць, так д. і ігра́е —
дуда́
◊ дзьмуць — у сваю́ дуду́ гнуть своё;
і ду́ды во́бземлю — и де́ло с концо́м;
як дуду́ надзьму́ць, так д. і ігра́е —
дуда́к, -ка́
дуда́р, -ра́
ду́дачка
1.
2.
3. тру́бочка
ду́дачны ду́дочный
дудзе́нне
дудзе́ць
ду́дка
1. (музыкальный инструмент из тростника или дерева) ду́дка, свире́ль;
2. по́лый ствол расте́ния;
◊ скака́ць пад (чыю) ~ку — пляса́ть под (чью) ду́дку;
ігра́ць у адну́ ~ку — дуде́ть в одну́ дуду́ (ду́дку)
дудкава́ты ду́дчатый
ду́дкі