дуда́ ж. дуда́, волы́нка;

дзьмуць — у сваю́ дуду́ гнуть своё;

і ду́ды во́бземлю — и де́ло с концо́м;

як дуду́ надзьму́ць, так д. і ігра́епосл. куда́ ве́тер ду́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)