засту́джаны разг. засту́женный, просту́женный
засту́джвацца несов., возвр., страд., разг. засту́живаться, простужа́ться, просту́живаться; см. застудзі́цца, засту́джваць
засту́джваць несов., разг. засту́живать, простужа́ть, просту́живать
застудзі́цца сов., разг. застуди́ться, простуди́ться
застудзі́ць сов., разг. застуди́ть, простуди́ть
засту́каны прост. засту́канный, засти́гнутый; см. засту́каць 2
застуката́ць сов., разг. засту́кать
застукаце́ць сов., разг., см. застуката́ць
засту́каць сов.
1. в разн. знач. застуча́ть; засту́кать;
з. у дзве́ры — застуча́ть (засту́кать) в дверь;
кроў ~кала ў скро́нях — кровь застуча́ла в виска́х;
2. прост. (захватить, поймать) засту́кать, засти́гнуть;
з. зло́дзея на ме́сцы злачы́нства — засту́кать (засти́гнуть) во́ра на ме́сте преступле́ния
заступа́нне (за каго, што) ср. покрови́тельство (кому, чему)