зачадзі́ць сов.
1. (начать чадить) зачади́ть;
2. (наполнить чадом) зачади́ть;
з. пако́й — зачади́ть ко́мнату
зачака́цца сов. зажда́ться
зача́лены мор. зача́ленный; см. зача́ліць
зача́ліць сов. зача́лить;
з. шлю́пку — зача́лить шлю́пку
зача́льванне ср. зача́ливание; см. зача́льваць
зача́львацца несов., страд. зача́ливаться; см. зача́льваць
зача́льваць несов. зача́ливать; см. зача́ліць
зачапі́цца I сов., в разн. знач. зацепи́ться;
з. рука́мі за сук — зацепи́ться рука́ми за сук;
рука́ў ~пі́ўся за цвік — рука́в зацепи́лся за гвоздь
зачапі́цца II сов.
1. (за што) заде́ть; споткну́ться (обо что), запну́ться;
з. за крэ́сла — заде́ть за стул;
з. за паро́г — споткну́ться о поро́г;
2. (з кім) перен. связа́ться; затро́нуть (кого), заде́ть (кого)
зачапі́ць I сов. (цепляя, прикрепить) зацепи́ть;
з. шнуро́к за цвік — зацепи́ть шнуро́к за гвоздь
зачапі́ць II сов. (задеть, поддеть) зацепи́ть; (багром) заба́грить;
з. бервяно́ кру́кам — зацепи́ть бревно́ крю́ком;
з. плыт бусако́м — заба́грить плот;
2. (коснуться чего-л. при движении) заде́ть;
з. наго́й про́вад — заде́ть ного́й про́вод;
3. перен. тро́нуть, заде́ть;
ты то́лькі ~пі́ яго́ — ты то́лько тронь (заде́нь) его́;
4. перен. косну́ться, затро́нуть;
з. пыта́нне — косну́ться вопро́са, затро́нуть вопро́с