засту́каць сов.
1. в разн. знач. застуча́ть; засту́кать;
з. у дзве́ры — застуча́ть (засту́кать) в дверь;
кроў ~кала ў скро́нях — кровь застуча́ла в виска́х;
2. прост. (захватить, поймать) засту́кать, засти́гнуть;
з. зло́дзея на ме́сцы злачы́нства — засту́кать (засти́гнуть) во́ра на ме́сте преступле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)