Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зае́нчыць сов. (жалобно) застона́ть

зае́сці сов., в разн. знач. зае́сть;

туга́ зае́ла — тоска́ зае́ла;

з. прыдзі́ркамі — зае́сть приди́рками;

з. ляка́рства цу́крам — зае́сть лека́рство са́харом;

я́кар зае́лабезл. я́корь зае́ло

зае́сціся сов., разг.

1. (з кім; без доп.) задра́ться, сцепи́ться;

2. (на кого и без доп.) взъе́сться; затаи́ть зло́бу;

3. (у што) застря́ть (в чём);

ні́тка зае́лася ў клубо́к — ни́тка застря́ла в клубке́

зае́хаць сов.

1. в разн. знач. зае́хать; (попутно, мимоходом — ещё) заверну́ть;

з. за дом — зае́хать за дом;

з. у двор — зае́хать во двор;

з. у глуш — зае́хать в глушь;

з. у роў — зае́хать в кана́ву;

з. да знаёмага — зае́хать (заверну́ть) к знако́мому;

чорт ве́дае куды́ ~хаў са сваі́мі фанта́зіямі — чёрт зна́ет куда́ зае́хал со свои́ми фанта́зиями;

2. разг. груб. зае́хать; съе́здить, звездану́ть;

з. у мо́рду — зае́хать (звездану́ть) в ро́жу;

далёка не зае́дзеш — далеко́ не уе́дешь

зае́чы, см. за́ячы

зае́чына ж., см. за́ячына