запаро́жац, -жца м., ист. запоро́жец
запаро́ць сов., разг. запоро́ть, заколо́ть;
з. зве́ра — запоро́ть зве́ря
запару́шаны
1. засорённый; запорошённый; см. запару́шыць 1;
2. см. зацяру́шаны
запару́шванне ср.
1. засоре́ние; см. запару́шваць 1;
2. см. зацяру́шванне
запару́швацца несов.
1. (о глазах) засоря́ться;
2. см. зацяру́швацца 1;
3. страд. засоря́ться
запару́шваць несов.
1. (глаза) засоря́ть; запора́шивать;
2. см. зацяру́шваць
запарушы́цца сов.
1. (о глазах) засори́ться;
2. см. зацерушы́цца
запарушы́ць сов.
1. (глаза) засори́ть; запороши́ть;
2. см. зацерушы́ць 1;
◊ во́ка не запару́шыць — воды́ не заму́тит; му́хи не оби́дит
запаршы́вець сов., разг. запарши́веть, опарши́веть; ошелуди́веть
запа́рыцца сов.
1. в разн. знач. запа́риться;
бо́чка до́бра ~рылася — бо́чка хорошо́ запа́рилась;
зусі́м я ~рыўся з гэ́тай зада́чай — совсе́м я запа́рился с э́той зада́чей;
з. ў ла́зні да паўсме́рці — запа́риться в ба́не до полусме́рти;
2. (настояться в кипятке) завари́ться;
чай ~рыўся — чай завари́лся;
3. вспоте́ть