заблу́дны разг. заблуди́вшийся, приблу́дный
заблука́ць сов. нача́ть блужда́ть;
на губа́х ~ка́ла ўсме́шка — на губа́х начала́ блужда́ть улы́бка
заблы́тана нареч. запу́танно
заблы́танасць ж. запу́танность
заблы́таны запу́танный; впу́танный, заме́шанный; см. заблы́таць
заблы́тацца сов., прям., перен. запу́таться;
му́ха ~талася ў павуці́нні — му́ха запу́талась в паути́не;
рахункаво́д ~таўся — счетово́д запу́тался
заблы́таць сов., в разн. знач. запу́тать; (вовлечь в неприятное дело — ещё) впу́тать; замеша́ть;
з. вяро́ўку — запу́тать верёвку;
з. спра́ву — запу́тать де́ло;
з. пыта́ннямі — запу́тать вопро́сами;
з. у непрые́мную гісто́рыю — впу́тать (замеша́ть) в неприя́тную исто́рию;
◊ з. сляды́ — запу́тать следы́
заблы́тванне ср. запу́тывание; впу́тывание; см. заблы́тваць
заблы́твацца несов.
1. прям., перен. запу́тываться; см. заблы́тацца;
2. страд. запу́тываться; впу́тываться, заме́шиваться; см. заблы́тваць
заблы́тваць несов., в разн. знач. запу́тывать; (вовлекать в неприятное дело — ещё) впу́тывать, заме́шивать; см. заблы́таць