заблы́таць сов., в разн. знач. запу́тать; (вовлечь в неприятное дело — ещё) впу́тать; замеша́ть;
з. вяро́ўку — запу́тать верёвку;
з. спра́ву — запу́тать де́ло;
з. пыта́ннямі — запу́тать вопро́сами;
з. у непрые́мную гісто́рыю — впу́тать (замеша́ть) в неприя́тную исто́рию;
◊ з. сляды́ — запу́тать следы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)