разлучэ́нне
1. Trénnung f -, Ábsonderung f -;
2. тэх. Ábschaltung f -, Unterbréchung f - (тэлефоннай размовы)
разлу́шчваць, разлу́шчыць schälen vt, enthülsen vi, áushülsen vt, áusschoten vt
разлюбі́ць áufhören zu líeben, nicht mehr mögen* [líeben]
разлютава́насць ж. Wut f -, Grímm n -(e)s
разлютава́цца in Wut geráten*; wütend [rásend] wérden
разляга́цца
1. гл. разлегчыся;
2. (пра гук) ertönen vi, erschállen* vi
разляжа́цца kéine Lust zum Aufstehen háben
разляпі́ць (áb)lösen vt, lósmachen аддз. vt
разляце́цца
1. (у розныя бакі) aus¦einánder flíegen*; aus¦einánder schíeben*, sich zerstréuen (рассейвацца);
2. разм. (разбіцца) zerspríngen* vi (s), zersplíttern vi (s); перан. in die Brüche géhen*;
разляце́цца на кава́лкі in Schérben géhen*;
3. разм. (распаўсюдзіцца) sich verbréiten, bekánnt wérden;
4. разм. in Schwung kómmen* (пры палёце, бегу)
размажджэ́рыць разм. zerschméttern vt, zermálmen vt, zerquétschen vt