Verbum

жывёліна ж (адна асобная жывёла) гл жывёла;

ую́чная жывёліна Lásttier n -s, -e

жывёльны

1. Tier-, tíerisch, animálisch;

жывёльны свет Tíerreich n -es;

2. перан tíerisch, víehisch;

жывёльныя інсты́нкты tíerische Instínkte

жыві́ца ж Terpentín n -s

жыві́цца

1. (карміцца, харчавацца) sich ernähren;

2. разм (нажывацца) Vórteil [Nútzen] aus etw. (D) zíehen*

жыві́ць

1. (забяспечваць неабходным) spéisen vt;

2. (бадзёрыць) ermúntern vt

жыво́т м Bauch m -(e)s, Bäuche; Leib m -es, -er; Únterleib m (брушная поласць);

то́ўсты жыво́т Schmérbauch m;

у мяне́ жыво́т падцягну́ла разм ich hábe Húnger, mir knurrt der Mágen

жыву́чы lébensſähig; zählebig (вынослівы)

жывы́

1. (які жыве) lébend, lebéndig; lébhaft, quícklebendig (поўны жыцця);

жывы́я кве́ткі lébende Blúmen;

жыва́я істо́та lébendes [lebéndiges] Wésen [Geschöpf];

заста́цца сяро́д жывы́х am Lében bléiben*;

жывы́-здаро́вы gesúnd und múnter, heil und únversehrt;

на фатагра́фіі ён як жывы́ auf dem Fóto ist er wie lebéndig [so wie er leibt und lebt];

2. (ажыўлены, бойкі) lébhaft, rége; múnter, áufgeweckt (жвавы, порсткі); flink (спрытны);

жывы́я во́чы lébhafte Áugen;

◊ жыва́я вага́ Lébendgewicht n -(e)s, -e;

жыва́я мо́ва lébende Spráche;

ніво́днай жыво́й душы́ kéine Ménschenseele;

зачапі́ць каго-н за жыво́е j-s wúnden Punkt tréffen*;

ні жывы́ ні мёртвы hálbtot, erstárrt (vor Schreck, Entsétzen)

Жыгулі́ мн Schigulíberge pl

жыгу́чка ж Brénnnessel f -, -n