Verbum

ма́рны, -ая, -ае.

1. Дарэмны, бескарысны.

Марныя намаганні.

2. Змарнелы, чэзлы, худасочны.

М. конік той ледзь цягне.

|| наз. ма́рнасць, -і, ж.

маро́жанае, -ага, н.

Замарожаная салодкая ежа са смятанкі, пладова-ягаднага соку.

маро́жаніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Прыстасаванне для прыгатавання марожанага.

маро́жаншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадавец марожанага.

|| ж. маро́жаншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

маро́жаны, -ая, -ае.

1. Які замарозілі.

Марожаная рыба.

2. Папсаваны марозам, мёрзлы.

Марожаная бульба.

маро́з, -у, мн. маразы́, маразо́ў, м.

1. Моцны холад, сцюжа.

М. бярэцца на нач.

Дваццаць градусаў марозу.

2. Вельмі халоднае надвор’е.

Трашчаць маразы.

|| памянш. маро́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. маро́зны, -ая, -ае.

марозатрыва́лы, -ая, -ае.

Які не траціць сваіх уласцівасцей ад марозу.

М. бетон.

|| наз. марозатрыва́ласць, -і, ж.

марозаўсто́йлівы, -ая, -ае.

Здольны пераносіць моцны мароз.

Марозаўстойлівыя расліны.

|| наз. марозаўсто́йлівасць, -і, ж.

маро́зіва, -а, н.

Тое, што і марожанае.

маро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; незак.

1. Моцна ахалоджваць, замарожваць што-н.

М. яблыкі.

2. каго-што. Нішчыць холадам, марозам.

М. прусакоў.

3. безас. Пра марознае, халоднае надвор’е.

З раніцы марозіць.

|| прым. маразі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).