Verbum

эксперымента́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эксперыментатара, належыць, уласцівы яму. Эксперыментатарскі талент.

эксперымента́тарства, ‑а, н.

Правядзенне эксперыментаў; схільнасць да эксперыментавання. Эксперыментатарства мастака ў галіне тэхнікі выканання. □ Тут [у апавяданнях Я. Брыля] многае дазволена, тут няма яшчэ больш абсалютнай строгасці, тут эксперыментатарства, тут і зухаўство, тут і забаўка. У. Калеснік.

экспірато́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заснаваны на экспірацыі, звязаны з экспірацыяй. Экспіраторны націск. Экспіраторныя гукі.

[Ад лац. exspiro — выдыхаю.]

экспіра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выдых, выдыханне.

[Лац. expiratio.]

эксплазі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выбухны. Эксплазіўны зычны.

[Фр. explosifs.]

эксплазі́я, ‑і, ж.

Спец. Фаза артыкуляцыі выбухнога зычнага.

[Ад фр. explosion — выбух.]

экспланта́цыя, ‑і, ж.

Спец. Эксперыментальны метад вырошчвання тканкі па-за арганізмам.

[Ад лац. ex — па-за і planto — саджаю.]

эксплікава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да эксплікаваць.

эксплікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Забяспечыць (забяспечваць) эксплікацыяй (у 2 знач.).

экспліка́цыя, ‑і, ж.

1. Прадстаўленне чаго‑н. у яўным выглядзе.

2. Спец. Тлумачэнне ўмоўных абазначэнняў на планах, картах; легенда.

3. Спец. Рэжысёрскі план спектакля, оперы, балета і пад. з яго ўказаннямі па пастаноўцы і афармленню.

[Лац. explicatio — вытлумачэнне.]