Verbum

торфалячэ́нне, ‑я, н.

Выкарыстанне тарфяных гразёй для лячэбных мэт.

торфанарыхто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Нарыхтоўка торфу.

торфанарыхто́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да торфанарыхтоўкі. Торфанарыхтоўчы пункт.

торфаперагно́йны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з сумесі торфу і перагнойнай зямлі. Торфаперагнойныя гаршчочкі для расады.

торфапрадпрые́мства, ‑а, н.

Прадпрыемства, што здабывае торф.

торфараспрацо́ўкі, ‑цовак; адз. торфараепрацоўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Месца здабычы торфу; прадпрыемства па здабычы торфу. Механізацыя торфараспрацовак.

торфаўбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ўборкі торфу. Торфаўборачны агрэгат.

то́ры, нескл., м.

1. Палітычная партыя ў Англіі ў 17–19 стст., якая выражала інтарэсы буйных землеўладальнікаў і вышэйшага духавенства і на аснове якой склалася партыя кансерватараў.

2. Член такой партыі або наогул кансерватар у Англіі.

[Англ. tory.]

то́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з торыю, які мае ў сваім саставе торый. Залежы торыевых руд.

то́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, радыеактыўны метал, які з’яўляецца сыравінай для прамысловага атрымання ядзернай энергіі.

[Ад імені Тора, бога грому ў скандынаўскай міфалогіі.]