брытагало́вы, ‑ая, ‑ае.
З брытай галавой. Абодва заявіліся неўзабаве і, як згаварыўшыся, разам: Ляшчэня — брытагаловы, хударлявы, у сініх афіцэрскіх галіфэ.., Бабейка — у чорным напаўвайсковым гарнітуры. Хадкевіч.
брытанама́нія, ‑і, ж.
Захапленне ўсім англійскім. Брухнальскі па сутнасці ліў ваду на тое ж кола брытанаманіі.. Міцкевіча як на асноўную першапрычыну з’яўлення яго балад. Лойка.
брыта́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да Брытаніі. Брытанскія астравы.
брыта́нцы, ‑аў; адз. брытанец, ‑нца, м. брытанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. брытанкі, ‑нак; ж.
Кніжн. Тое, што і англічане.
брыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Надзяваць аброць, пятлю вяроўкі на галаву, шыю жывёліны; браць на вяроўку. Пад вечар нейкія коннікі напалі на нас і сталі брытаць падласую цёлачку. Лужанін.
бры́тва, ‑ы, ж.
Прылада для брыцця. Бяспечная брытва. Электрычная брытва.
•••
Язык як брытва гл. язык.
бры́твенны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да брытвы. Брытвенны футляр. // Які служыць для брыцця. Брытвенны прыбор.
бры́ты 1, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад брыць.
2. у знач. прым. З брытай галавой ці барадой. За маленькім, кругленькім столікам, над шклянкаю кавы сядзеў гладка прычэсаны, брыты чалавек. Гартны.
бры́ты 2, ‑аў; адз. брыт, ‑а; м.
Кельцкае племя, якое насяляла Англію ў старажытнасці.