Verbum

да́мба, ‑ы, ж.

Штучны насып для засцярогі мясцовасці ад затаплення, для абгароджвання вадасховішч і пад. Насыпаць дамбу. □ Сажалкі аддзелены адна ад адной землянымі дамбамі, на якіх расце высокая трава. А. Вольскі.

[Ад гал. dam.]

дамбра́,

гл. домбра.

дамбры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на домбры.

даме́н, ‑а, м.

Асабістае зямельнае ўладанне феадала ў Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі.

[Фр. domaine.]

даме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Дакончыць абмер, вымярэнне чаго‑н.; абмераць, вымераць да канца ці да якога‑н. месца. Дамераць зямельны ўчастак.

2. Разм. Дабавіць да таго, што адмерана; адмераць, намераць поўнасцю. Дамерай яшчэ пяць метраў. Дамерай дзве кварты.

даме́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дамерваць — дамераць.

даме́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дамерваць.

даме́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамераць.

даме́сці, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. дамёў, ‑мяла, ‑ло; заг. дамяці; зак., што.

Скончыць месці; падмесці да якога‑н. месца. Дамесці хату. Дамесці двор да паловы.

даме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дамесці.