даме́сці, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. дамёў, ‑мяла, ‑ло; заг. дамяці; зак., што.

Скончыць месці; падмесці да якога‑н. месца. Дамесці хату. Дамесці двор да паловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)