Verbum

награва́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца награваннем чаго‑н.

награва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да награвальшчык.

награва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. награваць — нагрэць (у 1, 2 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. награвацца — нагрэцца.

награва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да нагрэцца.

2. Зал. да награваць.

награва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нагрэць (у 1, 2 знач.).

награвірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

Нарабіць гравіровак на чым‑н.

награні́ць, ‑граню, ‑граніш, ‑граніць; зак., што.

Спец. Апрацаваць граненнем які‑н. прадмет. Награніць крыштальнае шкло. // чаго. Прыгатаваць шляхам гранення нейкую колькасць чаго‑н. Награніць алмазаў.

награфі́ць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; зак., чаго.

Разлінеіць на графы ў нейкай колькасці. Награфіць паперы.

награфлёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад награфіць.

награшы́ць, ‑грашу, ‑грашыш і ‑грэшыш, ‑грашыць і ‑грэшыць; зак.

Разм. Нарабіць грахоў.