Verbum

трыката́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да трыкатажнік.

трыката́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з вытворчасцю трыкатажу. Трыкатажная фабрыка. Трыкатажная прамысловасць. // Прызначаны для вырабу трыкатажу. Трыкатажная машына.

2. Зроблены з трыкатажу. Трыкатажныя вырабы. Трыкатажны касцюм.

трыкаці́н, ‑у, м.

Тканіна, якая сваім вырабам нагадвае трыкатаж.

[Фр. tricotone.]

трыко́, нескл., н.

1. Шарсцяная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення. Касцюмнае трыко.

2. Трыкатажнае адзенне, якое шчыльна аблягае цела і выкарыстоўваецца як тэатральны або спартыўны касцюм. Гімнастычнае трыко. Спартыўнае трыко.

3. Жаночая бялізна з трыкатажу, якая прыкрывае ніжнюю частку тулава да пояса.

[Фр. tricot.]

трыко́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зроблены, пашыты з трыко (у 1 знач.). Трыковы пінжак,

трыктра́к, ‑а, м.

Даўняя гульня, у якой двое ігракоў перасоўваюць па дошцы шашкі насустрач адзін другому адпаведна ачкам, што выпалі на падкідным кубіку.

[Фр. trictrac.]

трыку́тнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і трохвугольнік. [Бумберг] гаварыў Руліну не ад сябе: у яго адказе злілася агульная думка трыкутніка. Гартны.

трыку́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і трохвугольны. Вось .. [капітану] Максім Вішнёў і паказаў сіні канверт з трыкутным штампам вайсковай часці. Грамовіч.

трылабі́т, ‑а, М ‑біце, м.

Выкапнёвая дыхаючая жабрамі членістаногая жывёліна, якая жыла ў палеазойскую эру.

трылі́снік, ‑у, м.

1. Назва некаторых раслін з трайчастымі лістамі. Трыліснік лугавы. □ Ды беляцца на беразе ракі, Дзе сцелюцца трыліснік і асот, Палотны зрэбныя і ручнікі. Танк.

2. Ліст трайчастай будовы.

3. Відарыс трайчастага ліста на розных эмблемах.