Verbum

аплы́віна, ‑ы, ж.

Частка грунту, якая аплыла ўніз. У рэльефе катлавіны можна бачыць прыбярэжныя апоўзні, аплывіны і берагавыя валы. Прырода Беларусі.

аплы́сці, аплыву, аплывеш, аплыве; аплывём, аплывяце; зак.

1. (1 і 2 ас. не ужыв.). Растаць, растапіцца зверху, з краёў і пачаць сцякаць, пакрываючы што‑н. рэшткамі растопленага рэчыва. Свечка аплыла.

2. Ацячы, заплыць тлушчам; азызнуць. Твар аплыў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пад дзеяннем вады, вільгаці пачаць апаўзаць. Бераг аплыў.

4. Тое, што і абплысці.

аплы́ць, аплыву, аплывеш, аплыве; аплывём, аплывяце; зак.

Тое, што і аплысці.

аплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Апырскацца, абліцца. Аплюхацца граззю.

аплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Апырскаць, абліць.

аплю́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да аплюхацца.

2. Зал. да аплюхваць.

аплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аплюхаць.

аплява́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апляваць.

аплява́цца, аплююся, аплюешся, аплюецца; аплюёмся, аплюяцеся; зак.

Разм. Апляваць, апырскаць сябе слінай.

аплява́ць, аплюю, аплюеш, аплюе; аплюём, аплюяце; зак., каго-што.

1. Пакрыць каго‑, што‑н. пляўкамі.

2. перан. Беспадстаўна зняважыць, зганьбіць, абняславіць каго‑, што‑н. Злосць і крыў агарнулі лесніка. Яго так зняважылі, аплявалі. Колас.