шурпа́ціцца, ‑паціцца; незак.
Тое, што і шурпацець.
шурпа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; незак., што.
Рабіць што‑н. шурпатым (у 1 знач.). Спазнаць мне хочацца І важкасць цэглы І як шурпаціць пальцы ўедлівы раствор. Арочка.
шуру́м-буру́м, ‑у, м.
Беспарадак, сумятня. Стаяў шурум-бурум у хаце.
шурф, ‑а, м.
Спец. Вертыкальная або нахіленая падземная вырабатка для разведвання залягання карысных выкапняў, вентыляцыі, узрыўных работ і пад., якая ідзе з паверхні зямлі і мае невялікую глыбіню. На трасе ўжо шуфры закладзены, — Для пробы ўзяты грунт. Астрэйка.
[Ням. Schurf.]
шурфава́нне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шурфаваць.
шурфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што і без дап.
Спец. Весці разведку горных парод пры дапамозе шурфаў.
шу́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Утвараць глухі, лёгкі гук; шапацець. Стружкі прыемна шурхаюць і прыемна пахнуць. Бядуля. Ціха шурхалі, вызвоньвалі сіты, сартуючы буйнае калянае збожжа. Савіцкі.
шу́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да шурхаць.
шуршэ́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шуршэць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачалося шуршэнне паперы, стук лічыльнікаў, гутарка. Пестрак. Адно вядомае слова, як дотык цёплай рукі, даходзіць да мяне з гэтага незразумелага шуршэння. Брыль.
шуршэ́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак.
Разм. Шастаць, шамацець, шоргаць. І толькі халодны пясок шуршэў пад нагамі.. [Лабановіча і Садовіча] няўцямнаю мнагазначнай гутаркай. Колас. Размякчаны адлігаю снег хліпка шуршэў пад палазамі. Крапіва.