Verbum

альтруі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, Р мн. ‑так; ж.

Жан. да альтруіст.

альтруісты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць альтруістычнага.

альтруісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да альтруізму, заснаваны на альтруізме, прасякнуты альтруізмам. Альтруістычны ўчынак.

альтыме́тр, ‑а, м.

Авіяцыйны барометр, які паказвае ў метрах вышыню пад’ёму; вышынямер.

[Ад. лац. altus — высокі і грэч. metreo — мераю.]

альты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на альце.

альтэра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Павышэнне або паніжэнне гуку на паўтона або на цэлы тон.

[Ад лац. alteratio — змяненне.]

альтэрнаты́ва, ‑ы, ж.

1. Неабходнасці выбару паміж дзвюма магчымасцямі, адна і якіх выключае другую.

2. Кожная з гэтых магчымасцей.

[Фр. alternative ад лац. alternare — чаргавацца.]

альтэрнаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які дапускае адну з дзвюх магчымасцей. Альтэрнатыўнае пытанне.

альтэрна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Заканамернае чаргаванне гукаў фанетычна розных, але этымалагічна блізкіх у словах з агульнай асновай (пяку — пячэш); чаргаванне марфем (гарачы — гаручы).

[Лац. alteratio — чаргаванне.]

а́льфа, ‑ы, ж.

Назва першай літары грэчаскага алфавіта.

•••

Альфа-прамені — паток дадатна зараджаных часцінак — ядраў атамаў гелію, якія ўзнікаюць пры радыеактыўным распадзе некаторых рэчываў.

Ад альфы да амегі — ад пачатку да канца.

Альфа і амега — пачатак і канец чаго‑н.; усё галоўнае.

[Грэч. alfa.]